“ หน้าตลก ”เซ็กซี่บาคาร่า สมุดสเก็ตช์หนังตลกแนวอินดี้ราคาประหยัดที่ผสมผสานกันอย่างสกปรก หยาบกร้าน แสดงให้เห็นถึงความขัดแย้งที่ตอนนี้กำลังฉายผ่านโรงภาพยนตร์อิสระจำนวนมาก ภาพยนตร์เรื่องนี้ตั้งอยู่ในชานเมืองนิวเจอร์ซีย์ที่น่าเบื่อหน่ายแผ่ออกไปบนขั้นล่างของบันไดหนังสือการ์ตูน มีเนื้อหาเกี่ยวกับเพื่อนสองคนที่หมกมุ่นอยู่กับการวาดการ์ตูนของตัวเอง และเกี่ยวกับโลกที่โดดเดี่ยวของพวกคลั่งไคล้ ครีพ โรคจิต และแปลกประหลาดที่สิ่งนี้ทำให้พวกเขาได้สัมผัส
โรเบิร์ต (แดเนียล โซลกาดรี) ในวัย 17 ปี ได้ออกจากบ้านหรู
ของพ่อแม่ของเขาในพรินซ์ตัน และไปตั้งถิ่นฐานในเทรนตันระดับล่าง ซึ่งเขาได้ออกไปเที่ยวที่ร้านหนังสือการ์ตูนในท้องถิ่นพร้อมกับเพื่อนของเขา หนุ่มผมยาวแสนหวานที่เฉยเมย ไมลส์ผู้เป็นสิว (ไมลส์ เอ็มมานูเอล) ผู้ซึ่งแอบชอบเขาอยู่ สองเล่มนี้กิน หายใจ และนอน หนังสือการ์ตูน แต่พวกเขาไม่ได้เป็นฮีโร่ สำหรับพวกเขา โลกแห่งหนังสือการ์ตูนคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับการนำความเป็นจริงมาสู่หน้า พวกเขากำลังจับจ้องที่ศิลปินที่ทำงานในประเพณีของ R. Crumb เช่น Daniel Clowes และ Harvey Pekar และ Peter Bagge สถานการณ์ในชีวิตประจำวันที่ศิลปินเหล่านั้นสร้างขึ้นบนหน้านั้นสัมพันธ์กันอย่างเข้มข้น ทำให้หนังสือการ์ตูนของพวกเขาตรงกันข้ามกับแฟนตาซี
าสนใจในแง่ของตัวเอง (เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่ทำให้ Crumb เป็นศิลปินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยทำงานในสื่อหนังสือการ์ตูน) แต่การยึดติดกับคำอุทธรณ์นั้นเป็นปัจจัย DIY บางอย่าง คุณดูการ์ตูนอย่างของ Harvey Pekar แล้วคิดว่า “บางทีฉันอาจทำแบบนั้นได้จริงๆ” (มันเป็นความรู้สึกเดียวกับที่มาร์ติน สกอร์เซซี่ได้รับเมื่อเขาเห็น “เงา” ของจอห์น คาสซาเวตส์ – การเปิดเผยว่าเขาสามารถออกไปที่ถนนในนิวยอร์กและถ่ายทำภาพยนตร์ได้เช่นกัน)
การพยายามจับภาพชีวิตที่ดิบๆ ตรงข้ามกับการวาดโทเปียไซไฟที่มีฝนตกชุกที่มีมนุษย์กึ่งเทพที่มีเขา เป็นสิ่งที่เกี่ยวกับแรงกระตุ้นในหนังสือการ์ตูน แรงกระตุ้นที่เกี่ยวข้องกับ Charles Bukowski (หรือแม้แต่ Dostoevsky) มากกว่าการผจญภัยครั้งต่อๆ ไป ของผู้ชายในชุดคลุม และคุณคิดว่า “หน้าตลก” ในการมองดูชีวิตของเหล่าสาวกประเภทนี้ จะถูกหยั่งรากในหลักการความเป็นจริงของสกัซบอลล์ ในทางที่มันเป็น แสงไฟของภาพยนตร์เรื่องนี้ดูธรรมดาและเจิดจ้า และฉากก็ดูโกลาหล — เช่นเดียวกับอพาร์ตเมนต์ชั้นใต้ดินที่กลุ่มเพื่อนร่วมงานของโรเบิร์ตช่วยตัวเองให้อ่านพระคัมภีร์ Tijuana (ภาพลามกอนาจารก่อนลงดินของการ์ตูนชื่อดังที่แสดง เช่น Betty boffing Jughead) หรือการ์ตูน -ร้านหนังสือที่ในฉากแรกๆ ที่มีแนวโน้มว่าจะดูเหมือนฉาก “ความเที่ยงตรงสูง” ของการ์ตูนแนว vérité
สิ่งที่ไม่มีนั้นแปลกคือปัจจัยความเป็นจริงที่ลึกล้ำอย่างกระดูก แทบไม่มีอะไรเกิดขึ้นใน “หน้าตลก” ที่น่าเชื่อถือเป็นพิเศษ ภาพยนตร์เรื่องนี้เปิดฉากขึ้นโดยโรเบิร์ตใช้เวลาอยู่กับครูสอนศิลปะระดับไฮสคูลของเขา คุณคาทาโน (สตีเฟน แอดลีย์ กีจิส) ผู้ซึ่งยืนกรานที่จะโพสท่าแก้ผ้าให้เขาเพื่อแสดงบทเรียนเกี่ยวกับการวาดภาพชีวิต ดูเหมือนจะเป็นข้อความสุดโต่งมากพอที่จะเริ่มสร้างภาพยนตร์ แต่ที่สำคัญกว่านั้น คุณคาทาโนะเร่งรีบตามโรเบิร์ตเพื่อขอโทษ และเสียชีวิตในอุบัติเหตุทางรถยนต์
ตอนนี้เรากำลังออกไปและวิ่งเข้าไปในไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
โอเว่น ไคลน์ นักเขียนและผู้กำกับเรื่อง “Funny Pages” เป็นนักแสดง (เขาเล่นเป็นน้องชายคนเล็กของเจสซี่ ไอเซนเบิร์กใน “The Squid and the Whale”); เขายังเป็นลูกชายของ Kevin Kline และ Phoebe Cates ด้วย ในเรื่องนี้ การเปิดตัวครั้งแรกของเขาในฐานะผู้สร้างภาพยนตร์ เขาเขียนบทแลกเปลี่ยนที่ตลกขบขัน และความเสน่หาที่เขามีต่อคนประหลาดและคนขี้แพ้ และเพื่อความบริสุทธิ์ที่บิดเบี้ยวของโบฮีเมียนในหนังสือการ์ตูนนั้นเป็นสิ่งที่ชัดเจน ทว่าการดู “หน้าตลก” คุณอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าความจริงที่ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้สร้างโดยลูกของคนดังสองคนนั้นมีความเชื่อมโยงในทางใดทางหนึ่งกับความเฉยเมยของภาพยนตร์เรื่องนี้ ในการเล่าเรื่องเกี่ยวกับการดูหมิ่นกฎพื้นฐานของสามัญชน ความรู้สึก.
โรเบิร์ตไปทำงานในสำนักงานของกองหลังสาธารณะ (มาร์เซีย เดโบนิส) และที่นั่นเขาได้พบกับวอลเลซ (แมทธิว มาเฮอร์) ปืนใหญ่หัวเกลียวที่เคยทำงานให้กับอิมเมจคอมิกส์ในตำนาน เขาเป็นเพียงตัวแบ่งสี แต่สำหรับโรเบิร์ตที่ต้องการบุกเข้าไปในเกม นั่นทำให้เขากลายเป็นพระเจ้า หรืออย่างน้อยก็เป็นคนที่เคยยืนอยู่ข้างพระเจ้า หรือแยกสีของพวกเขาออกจากกัน โรเบิร์ตจับตัววอลเลซแม้ว่าชายผู้นั้นจะดูเหมือนคนบ้า เป็นการเพิ่มความไม่ลงรอยกันที่ Daniel Zolghadri นักแสดงที่เล่นเป็น Robert ที่ดูดีพอที่จะหลุดออกมาเหมือนการ์ตูนที่ร้อนแรงน้อยกว่า Adrian Grenier ของกลุ่มนี้เซ็กซี่บาคาร่า
